Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.
Polityka Prywatności | Jak wyłączyć ciasteczka

AKCEPTUJĘ
×
wracam na start
bieżący program przedszkola dlaczego nasze przedszkole jest twórcze? metody jakimi pracujemy jak wygląda nasz dzień? kangurowa okolica organ prowadzący standardy ochrony dzieci zdrowe żywienie zapisy do przedszkola praca i staż kontakt

Twórcze przedszkole - co to znaczy

POSTAWA TWÓRCZA, CZYLI JAKIE CECHY KSZTAŁTUJEMY U NASZYCH PRZEDSZKOLAKÓW?

  • Szczególny sposób postrzegania świata – osoby twórcze widzą zjawiska ze wszystkimi ważnymi, ale też mało ważnymi szczegółami. Potrafią myśleć abstrakcyjnie. Potrafią poznawać świat zmysłowo i racjonalnie, konkretnie i pojęciowo. Osoby twórcze nie utraciły zdolności dziwienia się, zaciekawienia, popadania w zadumę przy posiadaniu najczęściej głębokiej i wszechstronnej wiedzy.
  • Otwartość umysłu i tolerancja na dwuznaczności – oznacza to elastyczność, brak sztywności myślenia, zdolność do odbierania i tolerowania informacji sprzecznych, konfliktowych, dwuznacznych.
  • Niezależność i odwaga – osoby twórcze potrafią być nonkonformistyczne, mniej obawiają się niepowodzeń, gdyż akceptują same siebie i są zdolne wyrażać własne myśli.
  • Spontaniczność i ekspresyjność – obce jest na ogół osobom twórczym obserwowanie siebie z pozycji widza czy krytyka.
  • Brak obaw przed nieznanym – może przejawiać się w pociągu do zagadek, tajemnic
    i niejasności. W związku z tym, osoby twórcze potrafią podjąć działalność całkiem nową, która może być uważana za niepopularną lub ryzykowną.
  • Zdolność do koncentracji i fascynacji zadaniem – osoby twórcze są zdolne do dłuższej i głębszej koncentracji na tym co robią.
  • Życzliwe poczucie humoru – śmieją się wraz z innymi, a nie z innych ludzi.
  • Zdolność do integrowania przeciwieństw – ludzie twórczy potrafią integrować, łączyć ze sobą w jedność to, co oddzielne, a nawet przeciwstawne. Różnica między pracą, nauką a zabawą przestaje być dla nich uchwytna.

TWÓRCZE ZASADY, KTÓRYMI KIERUJEMY SIĘ W PRACY Z DZIEĆMI

Zasada budowania i utrzymywania klimatu bezpieczeństwa i życzliwości – polega na tworzeniu podczas zajęć atmosfery zaufania, bezpieczeństwa. Aby dziecko mogło swobodnie wyrażać swoje myśli i emocje, musi najpierw bezpiecznie poczuć się w grupie. Nauczyciel bierze udział w zajęciach, razem z dziećmi tańczy, śmieje się, maluje i opowiada. Jest cierpliwy, nie pospiesza - ułatwia to nieskrępowane dzielenie się pomysłami, odważne poszukiwanie niebanalnych rozwiązań i puszczanie wodzy fantazji. To także przeciwdziałanie rywalizacji na zajęciach (bo tam gdzie jedno dziecko wygrywa, drugie przegrywa) poprzez budzenie radości z samego tworzenia.

Zasada podmiotowego traktowania każdego dziecka – ułatwia ujawnianie indywidualnych potrzeb, inicjatyw, pomysłowości każdego dziecka, a więc bezpiecznego i pełnego wyrażania siebie poprzez wzmacnianie poczucia własnej wartości dziecka. To także dobrowolność uczestnictwa w zabawie, dziecko ma prawo do własnego zdania.

Zasada ludyczności i stymulowania kształcącej zabawy – zabawa jest podstawową formą aktywności na zajęciach. W ten sposób nawet zadania trudne będą dla dzieci przyjemne. Polega również na wprowadzaniu elementów humorystycznych. Ważne jest dla nas, aby kształtować u dzieci życzliwe poczucie humoru - śmianie się z innymi, a nie z innych.

Zasada harmonijnego wpływu na różne sfery rozwoju – realizowana jest poprzez łączenie w trakcie zajęć różnych form aktywności. Ćwiczenia umysłowe przeplatane są zabawami wyzwalającymi twórczą ekspresję ruchową, plastyczną, muzyczną.

Zasada zachęcania do działań twórczych i pobudzania samodzielności – realizowana m.in. poprzez pokazywanie różnych sposobów rozwiązania problemu. Uczestnictwo w zajęciach pozwala dzieciom przyswoić sobie zasady twórczego myślenia i przyzwyczaić się do ich stosowania w codziennym życiu. Dzięki przyjaznej atmosferze zajęć dzieci dostrzegają swoje mocne strony, doskonalą umiejętności komunikacyjne. Takie nastawienie ułatwia samodzielne działanie i rozwiązywanie problemów, pomaga w pokonywaniu nieśmiałości, lęku przed nieznanym. Dziecko nabiera przekonania, że ma wpływ na własne działanie i otoczenie.

Zasada wykorzystywania wpływu grupy – dzieci podczas zajęć współpracują
w różnych grupach, małych i dużych. Współpraca w twórczej grupie uczy trudnej sztuki dyskutowania, tolerowania pomysłów innych, odczytywania i rozumienia uczuć kolegów, przeciwdziała egocentryzmowi i rywalizacji. Dzieci uczą się szanować cudze pomysły i twórczo je wykorzystywać.

Zasada stosowania bogatych i zróżnicowanych środków dydaktycznych – ułatwia wzbudzanie ciekawości poznawczej, percepcji, myślenia racjonalnego, intuicji, wyobraźni, zachęca do samodzielnego tworzenia nowych środków.

Zasada nawiązywania do potrzeb i zainteresowań dziecka – temat i treść zajęć dobierane są tak, aby były atrakcyjne i wyprzedzające o „krok” umiejętności dziecka w danym obszarze, uwzględniają zainteresowania i potrzeby dzieci, traktując je jako istotne w motywacji.

Zasada ciągłego wzbudzania i utrzymywania ciekawości poznawczej dziecka – realizowana jest poprzez zachęcanie dzieci do stawiania pytań, zachęcanie do dociekliwości i odkrywania nowych problemów, a także odczuwania satysfakcji z samodzielnie rozwiązanego problemu.

Zasada wzmacniania procesu twórczego i tolerowania błędów – ważniejszy dla nas jest proces tworzenia (od pomysłu do realizacji), a nie artystyczny efekt. Dzięki temu dzieci bezpiecznie mogą cieszyć się z posiadanych już zdolności. Doskonalą się w tym, co już potrafią i uczą się nowych umiejętności. Uczymy dzieci, że błędy są dopuszczalne i normalne kiedy tworzy się coś nowego.

TWÓRCZA CODZIENNOŚĆ

Celem naszych zajęć jest rozwijanie u dzieci kompetencji kreatywnej, czyli umiejętności twórczego myślenia, którego potrafimy używać w różnych kontekstach społecznych, wykorzystując pozytywne emocje i umiejętność wzbudzania w sobie motywacji wewnętrznej. Jednym z elementów wspierających dziecięcą kreatywność są gry i zabawy związane z ekspresją twórczą – rysowanie, malowanie, wyklejanie, pokazywanie całym ciałem stanów i emocji. Równie ważne jest wyrabianie pewnych nawyków w myśleniu – stawianie różnego typu pytań, dokonywanie odległych skojarzeń, umiejętność posługiwania się metaforą.

Jednak w Kangurowym Przedszkolu edukacja twórcza to nie tylko zajęcia programowe - tutaj myślimy i działamy twórczo codziennie od 7.30 do 17.30.
A oto dowody:

ABSTRAHOWANIE

– polega na wyodrębnianiu części z całości; wyróżnianiu charakterystycznych cech, dostrzeganiu podobieństw i różnic pomiędzy obiektami.
Abstrahujemy już podczas śniadania próbując wyszukać na naszych talerzach smakołyki, które „mają coś w środku”, „są miękkie i jednokolorowe” lub „są okrągłe i mogą zmieścić się w szklance”.

MYŚLENIE PRZEZ ANALOGIE

– polega na tworzeniu uogólnień, dzięki którym możemy porównywać różne obiekty, dostrzegać podobieństwa między nimi i utożsamiać jedne przedmioty z innymi.
Na zajęciach sięgamy po analogię, by lepiej poznać i zrozumieć to, o czym mówimy – na przykład: „Nasza grupa jest jak pizza, bo…”. Używając analogii zamieniamy się w różne rzeczy i… turlamy się jak jabłuszka, wirujemy jak płatki śniegu na wietrze, chodzimy jak kasztanowe ludziki.

METAFORYZOWANIE

– to nadawanie znanym obiektom nowego, metaforycznego znaczenia. To mówienie o jednej rzeczywistości w kategoriach innej rzeczywistości.
Dzięki metaforom nasze zabawki i zwyczajne przedmioty ciągle stają się czymś innym – pudło zamienia się w zamek, materac w rumaka, klocki w drogocenne kamienie, a my w dzielnych rycerzy i równie dzielne księżniczki!

SKOAJRZENIA

– najbardziej cenne z twórczego punktu widzenia jest dokonywanie skojarzeń nietypowych, odległych. Dostrzeganie skojarzeń, które są zaskakujące i rzadkie. Dzięki skojarzeniom możemy łączyć często odległe dziedziny, możemy inspirować się obiektami, na które inni nie zwrócą uwagi.

Nie ma lepszej pory na skojarzenia niż spacer – wymyślamy nowe nazwy ulic, zastanawiamy się jakie zwierzęta zostały zamienione w znalezione przez nas kamyki, szukamy nowych zastosowań patyków i liści.

MYŚLENIE DEDUKCYJNE

– polega na tworzeniu wyobrażeń, dostrzeganiu niezwykłych konsekwencji, snuciu domysłów.
Podczas odpoczynku zbieramy siły do dalszej zabawy, razem z bohaterami ulubionych bajek przenosimy się do niezwykłych krain, wówczas przychodzą nam do głowy pytania, nad którymi i filozofowie musieliby się chwilę zastanowić: Co by było, gdyby zabawki mówiły ludzkim głosem? Co by było, gdyby do przedszkola przylecieli kosmici? Co by było, gdyby samochody jeździły na cukierki?

TRANSFORMOWANIE

– czyli przekształcanie, zamienianie w coś innego.
Na transformacje każda pora jest dobra – podczas śniadania tworzymy zwierzaki
z wafli ryżowych; na zajęciach zamieniamy papierowe kubki na domki dla plastelinowych ludzików; a podczas zabawy z rzeczy znalezionych w sali budujemy statek piracki lub stację kosmiczną.