Podczas codziennych zajęć programowych Kangurowe Przedszkolaki poznają otaczający świat na różne sposoby! W naszym przedszkolu każdy miesiąc, tydzień i dzień mają swoją tematykę związaną z ważnymi dla dzieci treściami edukacyjnymi. Wykorzystując sprawdzone pomysły na twórcze ćwiczenia i zabawy zachęcamy dzieci do myślenia. Posługując się autorskimi metodami realizujemy Podstawę Programową Nauczania Przedszkolnego.

W przedszkolu realizujemy koncepcję pracy zakładającą wszechstronny rozwój dzieci w oparciu o teorię inteligencji wielorakich Howarda Gardnera. Naszym celem jest pobudzanie, wzmacnianie i rozwijanie indywidualnych predyspozycji dzieci. Bazując na predyspozycjach i mocnych stronach przedszkolaków oraz na dziecięcej ciekawości świata, budujemy wewnętrzną motywację do nauki.

Dziecko uczy się poprzez działanie, dlatego decydującą rolę w poznawaniu świta odgrywa jego własna aktywność. W naszej pracy wykorzystujemy metody aktywizujące – zachęcające do samodzielności, odkrywania, doświadczania, stawiania pytań i poszukiwania odpowiedzi. Równocześnie jest dla nas niezwykle ważne, by owa aktywność była osadzona w społecznym kontekście, bo pozwoli to dzieciom skutecznie odnajdywać się w różnych relacjach, ale i czerpać satysfakcję płynącą z bycia razem… Dlatego towarzysząc dzieciom w działaniu zawsze mamy na uwadze rozwijanie umiejętności podejmowania współpracy z rówieśnikami, komunikowania się z innymi, kształtowania empatii, wrażliwości na innych i akceptacji różnorodności – wszystko, aby umożliwić harmonijny rozwój dzieci w obszarze poznawczym, społecznym i emocjonalnym.

.

Metoda Dobrego Startu (MDS) została opracowana przez prof. Martę Bogdanowicz w czasie bezpośredniej pracy z dziećmi. Głównym założeniem metody jest wspomaganie rozwoju psychomotorycznego dziecka poprzez odpowiednio zorganizowaną zabawę i aktywne wielozmysłowe uczenie symboli graficznych: łatwych wzorów, wzorów literopodobnych, liter oraz znaków matematycznych.

Realizacja tego założenia odbywa się poprzez rozwijanie funkcji, które biorą udział w uczeniu się czytania i pisania oraz ich współdziałania. Inne cele to kształtowanie lateralizacji, świadomości schematu ciała (jego części oraz lewej i prawej strony) i przestrzeni. MDS reprezentuje zatem wielozmysłowe, aktywne podejście do pracy z dziećmi. Ćwiczenia te prowadzą także do usprawnienia uwagi, percepcji, pamięci, wyobraźni słuchowej i wzrokowej oraz motoryki i koordynacji wzrokowo- słuchowo- ruchowej, co ułatwia naukę czytania i pisania wszystkim dzieciom.

Metoda Dobrego Startu służy przygotowaniu dzieci w wieku przedszkolnym do nauki czytania i pisania. Ma również zastosowanie w profilaktyce niepowodzeń szkolnych, diagnozowaniu ich przyczyn oraz korekcji zaburzeń.

Warto dodać, że cały nasz zespół został przeszkolony przez prof. Martę Bogdanowicz oraz współautorki metody.

W Kangurowym Przedszkolu na co dzień dbamy o budowanie relacji na różnych płaszczyznach: nauczyciel – dziecko, dziecko – dziecko, dziecko – rodzic oraz nauczyciel – rodzic. Działamy w tym obszarze poprzez wykorzystywanie wielu metod. Jedną z nich jest Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne (MRR). Jest wszechstronna i uniwersalna, urzeka prostotą i naturalnością.

MRR wywodzi się z naturalnych potrzeb dziecka, zaspokajanych w kontakcie z innymi osobami. Wykorzystuje dotyk, ruch oraz wzajemne relacje: fizyczne, emocjonalne i społeczne do wspomagania prawidłowego rozwoju dziecka. Stwarza dzieciom okazję do poznawania swojego ciała, poczucia siły, sprawczości i potencjału ruchowego. Poszczególne zabawy są tak przemyślane by dziecko oswajało się z przestrzenią, w której działa i z partnerami zabaw – nieco inaczej wygląda to gdy są nimi rodzice; nieco inaczej, gdy są nimi koledzy z grupy czy innych przedszkolnych grup. A wszystko po to by budować poczucie bezpieczeństwa i wiarę we własne możliwości będące fundamentem do bardziej śmiałej aktywności i do podejmowania inicjatywy (co szczególnie ważne w przypadku osób bardziej ostrożnych w kontakcie). Równolegle stałe doświadczanie kontaktu: poddawanie się działaniu partnera zabawy, wychodzenie z inicjatywa, czy w końcu współdziałanie to nieustanny trening wrażliwości na potrzeby drugiej osoby.

Udział w zajęciach opartych na Metodzie Ruchu Rozwijającego uczy dzieci używania siły, jak i zachowania delikatności i opiekuńczości, zarówno w stosunku do innych jak i samego siebie.

W naszym przedszkolu, Metodą Weroniki Sherborne pracujemy w różnych sytuacjach i konfiguracjach. Pojedyncze ćwiczenia wplatamy podczas codziennych zajęć programowych z dziećmi. Tworzymy również autorskie scenariusze zajęć całościowo opartych na tej metodzie. Ogromną wartość stanowią zajęcia w grupach mieszanych, na przykład 3-latki wraz z 5-latkami. Wtedy mamy okazję do budowania relacji z innym partnerem (starszy - młodszy), zdobywanie doświadczenia, zaufania i wiary we własne możliwości.

Duża popularnością cieszą się także cykle zajęć dla rodziców i dzieci, tak zwane Turlanki. To jeszcze jedna okazja do doświadczania więzi między rodzicem a dzieckiem, czasem podsuwająca nowe pomysły na domowe aktywności, ale zawsze przynosząca mnóstwo radości a niekiedy i wzruszeń. To także możliwość spędzenia razem czasu tak, by wykorzystując - zazwyczaj lubiane przez dzieci turlankowe aktywności - wspierać samokontrolę dziecka i jego rozwój w sferze psychoruchowej oraz społecznej.

Metoda ta w pracy pedagogicznej na świecie funkcjonuje już od lat, a nasz kangurowy debiut pracy projektowej (w Kangurowym Przedszkolu na ul. Hofmana) – kilkanaście lat temu – zbiegł się z wizytą gości z Holandii (licealistek, które odbywały u nas kilkudniowe praktyki i ich nauczycielek). Kiedy ujrzeli porozwieszane w różnych miejscach arkusze papieru ze strzałkami i napisami w różnych kolorach – mimo, że nie znali zupełnie języka polskiego – natychmiast zauważyli „Wow, project approach. We like this”. I od razu łatwiej było się porozumieć, bo wspólne idee bardzo zbliżają.

Metoda projektu, to metoda pracy z dziećmi, dzięki której mają one szansę na samodzielne zgłębianie interesującego i ważnego dla nich tematu. Dzieci wykorzystując wrodzoną ciekawość zadają pytania i stawiają hipotezy, uczą się poprzez działanie czynnie uczestnicząc w eksperymentach, obserwując, badając i doświadczając. Uczą się korzystania z różnych materiałów źródłowych, uczestniczą w zajęciach terenowych i spotkaniach z ekspertami, podczas których zadają pytania, sporządzają szkice i badają rekwizyty związane z tematem. Dzieci przekonują się, że ekspertem może być każdy, kto dobrze zna badany temat. Także one same dzielą się swoją wiedzą, przemyśleniami i doświadczeniami.
Metoda projektu zakłada, że zdobywanie wiedzy przez małe dzieci jest czymś naturalnym, spontanicznym i samodzielnym. Rola nauczyciela nie polega zatem na nauczaniu, ale koordynowaniu działania przedszkolaków, organizowaniu im przestrzeni badawczej tak, aby same mogły zdobywać wiedzę, w końcu – na wspieraniu dzieci tam, gdzie wsparcie jest niezbędne. Dzięki tak rozłożonym akcentom, dzieci doskonalą się w zadawaniu pytań, dostrzeganiu problemów i stawianiu hipotez, uczą się logicznego myślenia, eksperymentowania i wyciągania wniosków. W miarę nabywania wiedzy tworzą nowe wersje rysunków i opisów. Uzyskane wiadomości przedstawiają w formie kronik, plakatów, prac plastycznych, schematów graficznych, tabel, konstrukcji czy dzienniczków.

W Kangurowym Przedszkolu pracujemy tą metodą, ponieważ:

• inicjatywa, aktywność, nadawanie badaniom kierunku należy do dzieci, dzięki temu motywacja i poczucie sprawstwa w procesie zdobywania wiedzy są znacznie większe;

• generuje mnóstwo przyjemnych emocji - pobudza ciekawość i to bardzo bardzo!); niesie radość wynikająca z odkrywania tego co nieznane, z działania, ze współpracy z innymi; pozwala doświadczyć dumy z siebie  i całej grupy (jako zespołu badaczy), ze swoich i grupowych dokonań. Jeśli czasem jednak pojawiają się także emocje przykre - niecierpliwości, że tak długo trzeba czekać na efekt eksperymentu; smutku, czy zawodu, że nie wszystko udało się zrealizować; czasem gniewu, że liderem podzespołu badawczego jest tym razem ktoś inny -  to naturalny aspekt badawczego procesu. To także ważny fundament do poznawania własnej emocjonalności i uczenia się regulowania własnych emocji;

• do pracy projektowej są aktywnie włączani rodzice i środowisko lokalne. Rodzice często ujawniają swoje nieznane dotąd w przedszkolu potencjały, a w środowisku można poznać wiele ciekawych osób i zjednać sobie cudownych przyjaciół na lata;

• jest to metoda interdyscyplinarna. Wychodząc np. od typowo technicznego tematu, jakim jest "Pociąg", możemy zgłębiać matematykę i fizykę, ale także historię, literaturę, sztukę, muzykę, w końcu  relacje międzyludzkie. Zdobywana w ten sposób wiedza cechuje się nie tylko elastycznością, ale i pragmatyzmem;

• bardzo pasuje do naszej twórczej filozofii;

• rozwija u dzieci wiele umiejętności, m.in.: korzystania z różnych źródeł informacji, dostrzegania i formułowania problemów, a także ich rozwiązywania; podejmowania decyzji; poczucia odpowiedzialności za swoją i wspólną pracę; organizowania tejże pracy - planowania; podziału zadań; współdziałania; rozwiązywania konfliktów; wyrażania opinii i słuchania opinii innych; prezentowania własnej pracy;

• metoda nie pozwala nam nauczycielom skostnieć i popaść w rutynę, choć paradoksalnie bywa bardziej wymagająca od tradycyjnego uczenia . Uczy jak podążać za dzieckiem, jak asystować i wspierać, a nie wyręczać, nie narzucać i nie wtłaczać w jedyne słuszne ramy. Uczy otwartości i cieszenia się każdym odkryciem na równi z dziećmi.